Krzewica

KRZEWICA (ukr. Щевиця) – do 1947 r. wieś ukraińska w powiecie tomaszowskim (ukraińska nazwa wsi „Szczewycia” nie zbiega się z polskojęzyczną „Krzewica”). W. Kubijowicz podaje nazwę wsi w języku ukraińskim jako „Krywycia” przy czym opatruję ją przypisem, że istnieje także nazwa „Szczawycia” . Tenże autor podaje, iż w 1939 r. zamieszkiwało Krzewicę 680 osób: 560 Ukraińców, 80 Polaków, spośród których 70 było nowymi kolonistami, 10 łacinników i 30 Żydów.

HISTORIA
W okresie 21-25 czerwca 1947 r. Wojsko Polskie deportowało z Krzewicy 327 obywateli polskich narodowości ukraińskiej. Wieś najprawdopodobniej została spalona przez Wojsko Polskie lub rozebrana przez polskich kolonistów – dziś po starych budynkach nie ma żadnego śladu. [cd. w opracowaniu]

CERKWISKO
Miejsce po cerkwi niewidoczne, acz nie trudne do zlokalizowania. M.in. Kawałko podaje, iż znajduje się na północny-zachód od cmentarza, a więc jest to druga część wzgórka, przeciętego drogą traktorową. Wizja lokalna potwierdza to umiejscowienie, jednak ze względu na zupełne pokrycie cerkwiska roślinnością nie było możliwości pod czas moich odwiedzin w sierpniu 2010 r. stwierdzić, czy zachowały się obrysy cerkwi lub pozostałości fundamentów. Krzyż widoczny na zdjęciu nie oznacza miejsca po cerkwi – stoi na przeciw tego miejsca, na cmentarzu. Przed zniszczeniem cerkwi w 1965 r. najprawdopodobniej przez rozebranie wykorzystywana była jako magazyn peegerowski.



KRZYŻ przydrożny
Po lewej stronie drogi asfaltowej Ulhówek-Wasylów Wielki, ok. 8 metrów od pobocza. Przed tym krzyżem należy skręcić w lewo, aby dojechać do cerkwiska i cmentarza.

KRZYŻ przydrożny
Po prawej stronie drogi asfaltowej Ulhówek-Wasylów Wielki, ok. 10 metrów od pobocza, tuż za zakrętem drogi w kierunku Machnówka i Korczmina.

CMENTARZ
Cmentarz znajduje się zupełnie w polu, za zabudowaniami wiejskimi, a niegdyś oborami PGR. Dojazd drogą betonową, a dalej polną, ok. 500 metrów od drogi asfaltowej. We współczesny teren cmentarza mocno wcina się okalające go pole orne, wydaje się, że cmentarz mógł być większy, lecz został okrojony, co mogło oznaczać także zniszczenie części nagrobków.