GROBOWCE, NAGROBKI I OBELISKI UKRAIŃSKIE

Dzisiejszy główny cmentarz komunalny w Przemyślu na ul. Słowackiego został założony w 1831 r. Pierwotnie wykonywał funkcje miejsca pochówków osób zmarłych na cholerę. Z tego względu znajdował się poza ówczesnym miastem. W latach 80. XIX w. w związku z nowymi rozporządzeniami władz austriackich dotyczących zagospodarowania i utrzymania Przemyśla przenoszono na cmentarz przy ówczesnej ul. Dobromilskiej nagrobki ze starego cmentarza przy dzisiejszej ul. Konarskiego, który istniał pierwotnie jako cmentarz przycerkiewny na Błahiwiszczenni (tak nazywała się ta części miasta, zapewne od tamtejszej drewnianej cerkwi Błahowiszczennia). W 1883 r. stary cmentarz był nieczynny, a w 1908 r. został zlikwidowany. Nie ma informacji o tym, ile nagrobków ruskich zostało zniszczonych na starym cmentarzu ani tego, jaka była ich wartość artystyczna i historyczna. Na nowym cmentarzu zachował się do dziś tylko jeden przeniesiony tu nagrobek: kanonika Iwana Mohylnickiego.

Pole R 2 i P1
Na polach R2 i P1, po lewej stronie od wejścia głównego, znajduje się m.in.: grobowiec członków Greckokatolickiej Kapituły Przemyskiej; 44 ofiar mordu dokonanego na ulicy Dworskiego 16 września 1914 r. przez honwedów węgierskich na podejrzanych o sympatie do Rosji mieszkańcach podprzemyskich wsi; Marii Kobryn, wdowy po księdzu.